Ulan her Facebook’u açtığımda ne düşünüyorsun, Seda? Eşeğin arka ayağını düşünüyorum misal. Ne düşünecem ulan? Düşün düşün boktur işin demişler. Ne düşüneceğim? derken yakalıyorum kendimi bu biiirr.
2. Soru yine geliyor: Ne düşünüyorsun, Seda?? Hee, ne düşünüyorum ki? Benim ne işime düşünmek? Düşünüp ne yapayım? Bugüne kadar düşündük de ne oldu? Saldım bayıra mevlam kayıra.. dediğimi de yakalar gibiyim.
3. Ne düşünüyorsun, Seda? Yaa, hakikaten ne düşünüyorum ben? Ne düşünmeliyim? Hangi birini düşünmeli ki meselelerin? Hangisi daha önemli? Şu an ne vardı ki kafamda? Ulan onu da unuttum.. dediğim de oluyor.
4. Ne düşünüyorsun, Seda? Aslında şimdi şöyle bir deniz kenarında olmak vardı. Hani ılık ılık meltem esiyor. Yazın da son demleri bir yudum çayı yudumlarken sahile vuran dalgaların sesini dinlediğimi düşünüyorum.
5. Ne düşünüyorsun, Seda? Oooff off, aslında neler düşünmüyorum ki? İnsanın aklına neler geliyor neler? Nefis denen şeyi terbiye edemeden gideceğiz buralardan? Bu sorunun ruhumda açtığı dehlizleri kapatamayacağımı düşünüyorum.
6. Ne düşünüyorsun, Seda? Bir dakika bir dakika, bir şey mi düşünmeliyim? Düşüncesiz miyim yoksa? Eyvah sanırım yeterince düşünemiyorum. Sürmenaj oldum galiba.
7. Ne düşünüyorsun, Seda? Yok yoook.. Ben düşünmüyorum. Yeter artık düşünmek istemiyorum! Varsın başkaları düşünsün yerime arkadaş. Bunca yıldır düşündüm de ne oldu? Kim kadrimi kıymetimi bildi?
8. Ne düşünüyorsun, Seda? Ne düşünüyorum biliyor musunuz? Bu FaceBOK’u icat edeni düşünüyorum. Önce gelmişine geçmişine sövmeyi sonra kapatıp tüm hesabımı kafamı dinlemeyi düşünüyorum. Ne düşünüyorsam düşünüyorum ulan! Sana ne?? Sen kimsin ki bana bu soruyu her açtığımda soruyorsun? Anam mısın, babam mısın, atam mısın? Bu ne cüret? Kes! Soru sorup durma. Canımı da sıkma.
Bir yanıt yazın